Poznaj najważniejsze cechy pracowników z generacji Z

Do generacji Z, czyli tzw. „zetek”, zaliczamy osoby urodzone po 1995 roku. Panuje powszechne przekonanie, że są to wyjątkowo problematyczni pracownicy, którzy stawiają pracodawcom wysokie wymagania, niewiele dając od siebie. Jest to zbyt daleko idące uproszczenie. Głównym cechom pracowników z generacji Z bliżej przyglądamy się w naszym poradniku.

Świetne zaznajomienie z technologiami

Osoby z pokolenia Z nie znają świata bez Internetu. Dojrzewały ze smartfonem w dłoni, a na ich światopogląd główny wpływ miały media społecznościowe. Młodzi pracownicy mogą więc zaoferować pracodawcom biegłą umiejętność obsługi technologii cyfrowych oraz zdolność do błyskawicznego nabywania kompetencji w tym obszarze.

Wrażliwość

„Zetki” w większości są osobami bardzo wrażliwymi na kwestię sprawiedliwości społecznej. Oczekują równego traktowania w miejscu pracy. Zdecydowanie buntują się przeciwko wszelkim przejawom dyskryminacji, np. ze względu na orientację seksualną. Cenią pracodawców, którzy kładą nacisk na inkluzywność, zaangażowanych w działania społeczne i wspierających elementarne wartości, jak prawa człowieka.

Elastyczność

Osoby z pokolenia Z nie wyobrażają sobie pracy na akord czy „od-do”. Szukają stanowisk, które zapewnią im elastyczny, najlepiej nieregulowany czas pracy. Oczekują możliwości pracy zdalnej czy w systemie hybrydowym. Ich celem jest dostosowanie harmonogramu pracy do swoich prywatnych potrzeb, a nie odwrotnie.

Potrzeba rozwoju

„Zetki” nie są wyłącznie pokoleniem roszczeniowym. To osoby, które mogą wnieść wiele dobrego do każdej firmy, natomiast oczekujące przestrzeni do rozwoju zawodowego. Młodzi pracownicy nie są zainteresowani pracą przez całe życie na tym samym stanowisku. Już na starcie kariery mają plan awansu zawodowego i jeśli nie zrealizują go w firmie A, to nie mają najmniejszych skrupułów przed zmianą miejsca zatrudnienia.

Work-life balance

To kwintesencja rozumowania pokolenia Z. Osoby z tej generacji nie mają zamiaru spalać się w pracy, ponieważ widziały, jakie szkody przyniosło to ich rodzicom. Chcą pracować, rozwijać się zawodowo, ale nigdy kosztem zdrowia psychicznego. Potrafią kategorycznie stawiać granicę między czasem pracy a czasem prywatnym, np. nie odpisując na maile i nie odbierając telefonów po godzinach, w czasie urlopu etc. Dla wielu pracodawców jest to szok, natomiast siłą rzeczy trzeba się do tego przyzwyczaić.